Somewhere on your journey don't forget to turn around and enjoy the view

"Here in Ecuador... " veit ekki hvað ég hef heyrt þessa setningu oft hérna.

Núna er ég búin með tvær skólavikur og so far elska ég skólann og krakkarnir eru æðislegir. Stelpurnar eru alveg búnar að taka mig undir sinn verndarvæng. Þær eru rosalega hjálplegar þegar kemur að spænskunni og bekkurinn í heild sinni er mjög lélegur í ensku (sem er gott) þannig það er einungis töluð spænska við mig nema í algjörum neyðartilfellum og miskilningum. Þær eru líka duglegar að skrifa niður latin-amerísk lög sem er must að ég kunni og láta mig fá DVD myndir sem ég verð að horfa á.  Þær sko halda mér upptekni.  Okei það að ég elska skólann er ýkja því að skólinn minn er frekar strangur og skólastjórinn er allstaðar. Samt þegar maður er komin inn í tímana er skólinn langt frá því að vera strangur ... stundum situr kennarinn bara og segir ekki neitt allan tímann og þá tölum við krakkarnir bara saman, stundum mætir kennarinn ekki og þá kasta strákarnir skólatöskunum sínum í hvorn annan og það er yfirleitt bara nokkuð gaman í þessum tímum.  Ég er algjörlega lost í flestum tímum nema stærðfræði og ensku haha ... ég skil flest í tölvutímum sem er svakalegt þar sem í tölvutímum í Verzló er ég aldrei með neitt á tæru! Ég þarf yfirleitt aldrei að gera neina heimavinnu (YAY) nema í ensku, host foreldrum mínum til mikils ama. Á þriðjudögum og fimmtudögum eru íþróttir og þá er ég ekki búin í skólanum fyrr en 15:30 sem er svakalega seint finnst mér, en samt þarf ég ekki að taka þátt í þessum íþróttatímum frekar en ég vil, ég og Sofie sitjum bara og horfum á og spjöllum við hina krakkana sem eru af einhverjum ástæðum ekki að gera neitt.

Það besta og versta við skóladaginn er skólarútan á leiðinni heim úr skólanum. Það tekur mig klukkutíma að komast heim úr skólanum útaf það þarf að skutla öllum krökkunum heim að dyrum og ég er ein af þeim síðustu sem fer út.  Þessi rútuferð er því frekar þreytandi því ég get ekki beðið eftir því að komast heim og úr skólabúningnum en það eru svo fyndnir strákar í þessari rútu að ég er alveg við það að fá six pack (er búin að hlægja svo mikið). Ég og Sofie erum saman í þessari rútu og við fáum yfirleitt alla athyglina. Það er eiginlega ekki hægt að lýsa þessari rútuferð, ég þyrfi eiginlega að taka myndavél með mér einn daginn og taka video.  Allavegna þessir strákar eru yngri en við og eru yfir sig ástfangnir af okkur og tala mjög lélega ensku. dæmi: 

• Your high is so crazy. -Ég held að hann hafi verið að tala um hárið á mér.
• Hey Handsome! -Ég er ekki strákur :(
• I love your face 
• Diarration (niðurgangur) þeir taka bara spænska orðið og bæta -ation við það til að gera það enskt, annað dæmi: Permissation (Permission) Þetta er orðinn svaka húmor að bæta -ation við öll orð. Mikið hlegið.

Gæti talið upp endalaust af fyndnum dæmum...

En já ég ætla ekki að telja upp allt sem ég er búin að gera frá því ég bloggaði seinast heldur ætla ég að segja frá afmælisdeginum mínum. Ég varð 18 ára seinasta miðvikudag, 28. september. Ég vaknaði og gerði mig til fyrir skólann, ég var svoldið stressuð yfir því að foreldrar mínir mundu labba inní herbergið mitt syngjandi en sem betur fer gerðu þau það ekki. Ég var stressuð fyrir að yfirgefa herbergið mitt því ég vissi ekkert hvað biði mín niðri, en það var sem betur fer ekkert hræðilegt heldur bara egg og beikon :) Svo var haldið í skólann og neinei ég mæti alltof seint (mér að kenna) ég ætlaði bara að drífa mig beint í tímann sem ég átti að vera löngu mætt í en nei ég mátti það ekki, mér var fylgt inní einhverja spes stofu fyrir krakka sem mættu of seint. Þetta var svona eins og eftirseta eins og maður sér í bíómyndunum. Guð mér leið eins og svo lélegum nemanda.  En þar var einn bekkjarbróðir minn og sem betur fer svaraði hann öllum spurningunum frá kennaranum sem náði því ekki að hún þurfti að tala hægt við mig, en hann svaraði sem betur fer. Guð mér leið eins og svo miklum hálfvita. Svo þurfti hún endilega að spurja um eftirnafnið mitt og greyið strákurinn gat náttúrulega ekki stafað það þannig hún kom til mín og ég skrifaði það niður. Svo allt í einu varð hún reið og sagði eitthvað á spænsku og benti á munnin á sér. Ég bara hvað??! Ég er ekkert með tyggjó ! (Það er alltaf verið að skamma mig fyrir tyggjó) en þá var hún að meina að ég mátti ekki vera með gloss. Vandró.  Mér líkar ekki vel við þessa konu. En svo bættist annar bekkjarbróðir minn í hópinn og annar strákur og við þurftum öll að skrifa 15 línur um vináttu - svaka verkefni.  Svo byrjaði ókunnugi strákurinn eitthvað að spurja mig hvað ég héti og hvað ég væri gömul og svona. Ég sagðist vera 18 ára í dag og allir bara jeijjj og kossaflensið byrjaði og meira að segja leiðinlega konan muldraði Feliz Cumpleanos. Góð byrjun á deginum.  Svo í næsta tíma á eftir hitti ég bekkinn minn og þau mundu öll eftir afmælinu mínu og sungu öll hástöfum, kysstu mig öll og gáfu mér kort. Afmælissöngurinn hérna hjá nemendunum er miklu betri en á Íslandi, þau virkilega syngja, klappa, stappa fótunum og berja í borðin í takt við lagið.  Ég fékk ófá knús og ófáa kossa frá krökkum í skólanum þennan dag og meira segja frá einum kennara (óþæginlegt).

Eftir skóla fórum ég og Sofie heim til mín og skiptum um föt og fórum í Mall del Sol að hitta nokkra aðra skiptinema. Við vorum 6 saman og borðuðum pizzu og ís, mjög gaman. Rosalega þæginlegt að hitta hina skiptinemana hérna og gleyma því alveg hvar maður er og gleyma því alveg að allir eru að horfa á mann. Seinna um kvöldið fórum við heim og skiptum aftur um föt og fórum út að borða, sem sagt ég, Sofie og host foreldar mínir. Við fórum á Fridays þar sem við fengum okkur að borða, mjög fínt, live tónlist og læti. Þegar við vorum búin að borða fékk ég afmælissöng og afmælisköku. Þessi afmælissöngur frá stelpunum á Fridays ætlaði aldrei að enda og ÉG ÞURFTI AÐ DANSA (awkward dance) og svo réttu þær mér diskinn með kökunni á og ég bara Guð á ég að fara með andlitið í ofan í þessa litlu köku?!? (Það er hefð hérna í Ecuador að afmælisbarnið þarf að fara með andlitið í kökuna, haha) En svo tók ég eftir því að það var kerti á kökunni og ég bara guð á ég samt að fara með andlitið ofaní kökuna!? En þetta stundar panic var óþarfi þar sem enginn ætlaðist til þess að ég fari með andlitið í kökuna, sem betur fer. Ég hlýt samt að hafa litið út eins og hálfviti að stara á þessa litlu köku og setja hana nálægt andlitinu og pæla hvort ég eigi að láta vaða. 

Ó já ég gleymi að segja að daginn áður, þriðjudag hafði bekkurinn minn Pizza veilsu í tilefni afmælis míns og ég þurfti sko ekki að borga fyrir pizzuna! Sætt af þeim.

Ég man ekki hvað ég gerði á fimmtudaginn...greinilega ekkert mjög merkilegt. En á föstudaginn fór ég í skólann og eftir skóla var pool party sem Gina, "vinkona" okkar frá Ecuador bauð okkur í. Það byrjaði klukkan 3 um daginn en ég og Sofie mættum "Fashionably Late" eða um klukkan 5. Við mættum þarna bara tvær og þekktum engann nema Ginu, og við þekkjum hana nú ekki vel þannig við vorum bara frábært þetta á eftir að vera vandræðalegt.  Það fyrsta sem hún segir við okkur er "Stelpur komið þið að dansa" Við bara nei takk! (Dansarnir hérna eru allt örðruvísi en heima, það er ekkert nóg að hreyfa á sér hausinn og hendurnar maður þarf að hreyfa mjaðmirnar á kynþokkafullan hátt). Ég þurfti að beita kröftum til að hún næði ekki að draga mig út á gólfið. En allavegna við kynntumst krökkunum þarna og allir voru voðalega nice og skemmtilegir krakkar. Einn strákurinn sýndi okkur ipodinn sinn og hann var með lagið Little Talks með Of Monsters and Men ég var í sjokki!!  Ekvadorískur strákur  með íslenskt lag á ipodinum sínum! Seinna fórum við í sundlaugina, sumum var hent ofaní í öllum fötunum. En það var virkilega gaman í þessu party. Haha það var svo fyndið einn strákurinn kynnti sig fyrir mér sem Nicolas og ég bara já Herkúles? Hahaha en sem betur fer leiðrétti hann mig. Svo kölluðu strákarnir á annan strák og þeir kölluðu hann Hitler, ég bara guð en hræðilegt nafn, ekki heitir hann þetta? Þeir bara: "Nei, en þetta nafn er skárra en alvöru nafnið hans, hann heitir Gaynar í alvörunni." Ég var náttúrulega í sjokki og svo seinna um kvöldið byrja ég að tala við hann og ég spyr hann hvað hann heitir og hann segir Eynair. Og þá fattaði ég að vinir hans kalla hann bara Gaynar til að gera grín af honum. Ég byrja eitthvað að spurja til um nafnið hans og hann segir að þetta sé norskt víkinganafn. Þá segi ég honum að það sé til mjög svipað íslenskt nafn á Íslandi, Einar og ég skrifa það niður fyrir hann. Og hann bara þetta er nafnið mitt!!! Greyið heitir semsagt Einar en hann sjálfur kann ekki einu sinni að bera það fram, ég reyndi að kenna honum það -gekk ekki. Hann ber það fram Eynair og sagði að mamma sín geri það líka en ég sagði honum að það væri bara einn stór miiiiiiiiiiiiiskilningur og ég væri alveg til í að kenna mömmu hans að bera það fram. En amma Einars sá einhverja víkinga mynd og í enda myndarinnar þegar það var verið að sýna nöfn leikaranna sá hún nafnið Einar og fannst það svona gasalega fallegt ... þetta var pottþétt íslenskur leikari.  Krakkarnir í þessu party voru öðruvísi en hinir sem ég hef kynnst so far, þau voru öll í háskóla, mörg af þeim fóru sem skiptinemar, tala góða ensku og VITA HVAR OG HVAÐ ÍSLAND ER! Sumir voru bara "ohhhh svallt, mig hefur alltaf langað að koma þangað" eða "Oh mig langar svo að sjá norðurljósin" Flestir hérna vita ekki hvað Ísland er, þannig þetta var góð tilbreyting. Seinna um kvöldið fórum við nokkur saman á McDonalds og þar hittum við nokkra krakka úr skólanum, gaman að hitta vini sína einhverstaðar annarstaðar en í skólanum. Ég fékk svona "Vá ég virkilega á heima hérna".

Í gær, Laugardag fórum við með nokkrum bekkjarsystkinum Sofie í Parque Historico sem er ótrúlega flottur garður, dýragarður, plöntugarður og allskonar garður.  Þetta var dásamlegur dagur og krakkarnir voru svo ánægð að sýna okkur allt og útskýra allt. Það var geðveikt, virkilega góður dagur.

Sambúðin með host foreldrum mínum er enginn dans á rósum og þarf ég stundum að anda inn og út og telja upp á tíu og snúa mér í hring til þess að hafa þolinmæði til að hlusta á allt sem host pabbi minn segir. Hann talar rosalega mikið um ómerkilega hluti (enda kennari, haha) og stundum kemst ég bara ekkert að. Honum finnst mjög gaman að útskýra hluti og um daginn útskýrði hann fyrir mér að ég lyti öðruvísi út en allir aðrir í þessu landi, húðliturinn minn er öðruvísi og hárliturinn líka og þess vegna horfði fólk stundum á mig. Ég bara .... "hummm ég hef ekkert tekið eftir þessu, takk fyrir upplýsingar." En þau eru svakalega góð við mig og leyfa Sofie alltaf að koma heim með mér eftir skóla og það er mjög gaman að fara með þeim að versla í matinn enda má ég velja mér allt sem ég vil (ég samt held alveg ró minni mamma, engar áhyggjur)

Spurning með að láta þetta gott heita...

ADIOS 

P.S OMG ÉG FANN FYRIR JARÐSJÁLFTA NÚNA!!! er samt ekki í sjokki útaf ég er íslensk og ætla að halda kúlinu.

P.S.S þetta er annar jarðskjálftinn sem ég finn fyrir hérna - hinn var í skólanum, hélt líka kúlinu þar.